-
De weg van de minste weerstand…
Kies het pad van de minste weerstand. Vandaag had ik een prachtig gesprek met een collega. Een wijze dame die net als ik met verbazing naar de wereld om haar heen kijkt en zich flink zorgen maakt over de realiteit waarin we terecht gekomen zijn. Vandaag was voor een ons een bijzondere dag. Vandaag is de spoedwet aangenomen in de Eerste Kamer. Zonder op de details van deze wet in te gaan (mocht je er meer over weten ga dan vooral zelf even zoeken), is 1 ding duidelijk. Er is nog lang geen licht aan het einde van deze corona-tunnel. Minimaal 3 maanden blijft deze vrijheidsbeperkende wet van kracht (vanaf…
-
Toxic positivism
Let it hurt, than let it go. Gisteravond plaatste ik een korte post op LinkedIn. Ik poste daar een artikel dat ik eerder die avond las in het FD (Financieel Dagblad); “Eenzaamheid grijpt thuiswerkers naar de keel”. Ik vermelde in mijn post dat het niet mijn verhaal was, maar dat het zomaar mijn verhaal had kunnen zijn. Dat ik als mensenmens tegen de muur aan loop en totaal niet in de wieg gelegd ben voor deze eendimensionale manier van leven, werken en leidinggeven. Blijkbaar raakte het artikel en mijn tekst daarbij een snaar want ondertussen is het mijn post al bijna 10.000 keer gelezen en stromen de likes en comments…
-
If you change the way you look at things…
Be the change you want to see in the world. Jaren geleden heb ik afscheid genomen van een aantal trouwe hardnekkige metgezellen in mijn leven. Ik heb dag gezegd tegen; “ff doorzetten”, “schouders eronder”, “niet piepen”, “van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan” en meer van deze vergelijkbare one-liners. Tijdens mijn burnout ontdekte ik dat juist deze metgezellen ervoor gezorgd hadden dat ik de verbinding tussen mijn hoofd en mijn hart/lijf had verbroken. Mijn hart riep “STOP!”, mijn hoofd riep “niet piepen!”. Mijn lief riep “ff een stapje terug doen”, mijn hoofd riep “van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan”. En zo hobbelde ik , alle signalen van…
-
Angst versus Gevaar
Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Mooier kan ik het niet samenvatten. Eigenlijk vertel ik met deze oude one-liner al precies wat ik in veel meer woorden in deze blog ga schrijven. Het is zo bekend en zo oud als de weg naar Rome…Een mens lijdt in zijn leven echt het meest van het lijden dat hij vreest. En dat is meteen de beste omschrijving van angst die ik ken. Angst; angst is niets anders dan een gedachte over iets GEVAARLIJKS wat ZOU kunnen gebeuren. Angst op zichzelf is niets, het is enkel een gedachte. Angst is de emotie die vooraf gaat aan een mogelijke,…
-
De zaklamp….
Vroeger gingen wij altijd kamperen, eerst als kind met mijn ouders en later als tiener met mijn vriendinnen. Met de trein naar Zuid-Frankrijk en dan 4 weken zon, strand en plassen in het pikkedonker…Want hoe leuk ik kamperen ook vond, dat gekloot met een zaklamp om in het donker je tent weer terug te vinden heb ik nooit wat gevonden. Op de een of andere manier struikelde ik altijd over een scheerlijn of stootte ik mijn teen tegen een haring. Die zaklamp verlichte immers maar een heel klein stukje van de omgeving waarin ik liep. Navigerend op een dunne lichtstraal liep ik dan van het toilethok terug naar mijn tent,…
-
Kalmte in de storm…
“Medisch specialisten waarschuwen voor een corona-tsunami”. Ik moest lachen toen ik dit vanmorgen las. Niet om de inhoud van het bericht, maar meer om de kop. Net gisteren vergeleek in mijn blog de informatie-overkill met een tsunami. Een informatie-tsunami. Wat dat betreft zitten de kranten en ik wel weer op 1 lijn….We hebben allebei het gevoel dat we in de kern van een tsunami terecht gekomen zijn. Het besluit dat ik vrijdag nam om weer terug te keren naar liefde en vertrouwen werkt magisch. Ik voel per dag mijn kracht en de rust weer toenemen. Onbewust heb ik letterlijk besloten om de kalmte in de storm te bewaren. Niet voor…
-
Ik kies voor positiviteit!
Onze plaatselijke Hema heeft 2 ingangen. 1 Aan de voorkant, 1 aan de achterkant. Aan de achterkant zit een grote parkeerplaats. Erg handig dus als je met de auto bent, je floept zo de Hema in en uit, je hoeft niet de hele stad door. Zo ook afgelopen vrijdag. Nu onze verbouwing in de afrondende fase zit, komt de tut-fase. Je kent het wel, nieuwe glazen, nieuwe hand- en theedoeken, matchend met de nieuwe kleuren in de nieuwe keuken. Op naar de Hema dus. Omdat we ook alleen even naar de Hema zouden gaan, zette we de auto achter de Hema op de parkeerplaats om even snel naar binnen te…