-
Even if your voice shakes….
Al maanden houd ik me op de achtergrond. Al maanden vind ik van alles maar zeg ik niets. Niet omdat ik bang ben, maar omdat ik moe ben. Moe van de discussie, moe van de verdeeldheid, moe van de hardheid die zich heeft genesteld in de discussie en in onze maatschappij. Zwijgen is makkelijker, veiliger en rustiger. Ik heb geen…
-
Jij bent verantwoordelijk
Jij bent verantwoordelijk voor jouw leven. Het fijnste geluid dat ik ken is keiharde regen op mijn schuine slaapkamer dak, het geluid van storm erbij maakt mijn gevoel van geluk compleet. Wetend dat ik veilig ben in mijn huis, warm onder de dekens lig, bezorgt me een intens gevoel van geluk. Nu het in de buitenwereld energetisch stormt is mijn…
-
De weg van de minste weerstand…
Kies het pad van de minste weerstand. Vandaag had ik een prachtig gesprek met een collega. Een wijze dame die net als ik met verbazing naar de wereld om haar heen kijkt en zich flink zorgen maakt over de realiteit waarin we terecht gekomen zijn. Vandaag was voor een ons een bijzondere dag. Vandaag is de spoedwet aangenomen in de…
-
Toxic positivism
Let it hurt, than let it go. Gisteravond plaatste ik een korte post op LinkedIn. Ik poste daar een artikel dat ik eerder die avond las in het FD (Financieel Dagblad); “Eenzaamheid grijpt thuiswerkers naar de keel”. Ik vermelde in mijn post dat het niet mijn verhaal was, maar dat het zomaar mijn verhaal had kunnen zijn. Dat ik als…
-
If you change the way you look at things…
Be the change you want to see in the world. Jaren geleden heb ik afscheid genomen van een aantal trouwe hardnekkige metgezellen in mijn leven. Ik heb dag gezegd tegen; “ff doorzetten”, “schouders eronder”, “niet piepen”, “van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan” en meer van deze vergelijkbare one-liners. Tijdens mijn burnout ontdekte ik dat juist deze metgezellen ervoor…
-
Angst versus Gevaar
Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Mooier kan ik het niet samenvatten. Eigenlijk vertel ik met deze oude one-liner al precies wat ik in veel meer woorden in deze blog ga schrijven. Het is zo bekend en zo oud als de weg naar Rome…Een mens lijdt in zijn leven echt het meest van het lijden…
-
De zaklamp….
Vroeger gingen wij altijd kamperen, eerst als kind met mijn ouders en later als tiener met mijn vriendinnen. Met de trein naar Zuid-Frankrijk en dan 4 weken zon, strand en plassen in het pikkedonker…Want hoe leuk ik kamperen ook vond, dat gekloot met een zaklamp om in het donker je tent weer terug te vinden heb ik nooit wat gevonden.…
-
7 Uur….
Kwart over 6 komt ze binnen. Gespannen. Eigenlijk weet ze het wel, ze weet allang wat ze gaan zeggen…de hele dag ging het nergens anders over. Maar toch…het gaat om haar baan, haar inkomen, haar passie, haar toekomst. Gisteravond kwam ze even langs en terwijl ik me strak had voorgenomen vanavond niet naar de persconferentie te kijken, hoorde ik mezelf…
-
Kalmte in de storm…
“Medisch specialisten waarschuwen voor een corona-tsunami”. Ik moest lachen toen ik dit vanmorgen las. Niet om de inhoud van het bericht, maar meer om de kop. Net gisteren vergeleek in mijn blog de informatie-overkill met een tsunami. Een informatie-tsunami. Wat dat betreft zitten de kranten en ik wel weer op 1 lijn….We hebben allebei het gevoel dat we in de…
-
Ik kies voor positiviteit!
Onze plaatselijke Hema heeft 2 ingangen. 1 Aan de voorkant, 1 aan de achterkant. Aan de achterkant zit een grote parkeerplaats. Erg handig dus als je met de auto bent, je floept zo de Hema in en uit, je hoeft niet de hele stad door. Zo ook afgelopen vrijdag. Nu onze verbouwing in de afrondende fase zit, komt de tut-fase.…
